Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Αρνί και κατσίκι στη σούβλα - Κοκορέτσι - Συμβουλές, οδηγίες και μυστικά για σωστό και εύκολο ψήσιμο - Σουβλίζοντας αρνί και κοκορέτσι - Μικρά και Μεγάλα - Διάφορα - Βιβλιοθήκη - Ρίξε μια ματιά! www.matia.gr

Αρνί και κατσίκι στη σούβλα - Κοκορέτσι - Συμβουλές, οδηγίες και μυστικά για σωστό και εύκολο ψήσιμο - Σουβλίζοντας αρνί και κοκορέτσι - Μικρά και Μεγάλα - Διάφορα - Βιβλιοθήκη - Ρίξε μια ματιά! www.matia.gr: "– Απεστάλη με Google Toolbar"

Zougla online - Το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, Αναστάσιου

Zougla online - Το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, Αναστάσιου: "– Απεστάλη με Google Toolbar"

MΕΡΙΔΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.


Καθημερινά είμαστε αποδέκτες κακών ειδήσεων, όπως:
  • Για το μεγάλο χρέος της χώρας μας που είναι δυσανάλογο των ίδιων πόρων.
  • Για αρνητικούς δείκτες ανάπτυξης
  • Για χαμηλή παραγωγικότητα
  • Για μη συγκρίσιμους δείκτες ανταγωνιστικότητας
  • Για την θέση μας εκτός των διεθνών αγορών που δεν λειτουργούν με συναισθήματα αλλά με συμφέροντα.
  • Για τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής
  • Για το προβληματικό τραπεζικό σύστημα
  • Για κακή διαχείριση και δαπάνες σπατάλης και πολυτέλειας.
  • Για δάνεια που δεν επενδύθηκαν σε παραγωγικούς τομείς και για το σκοπό που λήφθηκαν.
  • Για την αταξία στη λειτουργία των οργάνων εποπτείας στη διάθεση των χρημάτων.
  • Για το εισόδημα νοικοκυριών που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας.
  • Για την ελληνική οικονομία που πάει από το κακό στο χειρότερο
  • Για την αναδιάρθρωση του χρέους
  • Για την διατήρηση, μετά το πετσοκόψιμο, των μισθών και συντάξεων.
Και αναρωτιόμαστε εμείς οι αφελείς, αποτελεί πραγματικότητα ο αποκαλυπτικός λόγος των τηλεοπτικών δελτίων, όλων των ανωτέρω γεγονότων και εμείς τώρα τι κάνουμε και πως αντιδρούμε;
Ένα είναι γεγονός όταν δεν ακούς καλές ειδήσεις τρομάζεις και η ψυχολογία σου κατεβαίνει στο ναδίρ.
Όμως όλα αυτά, δεν είναι τυχαία και δεν δημιουργήθηκαν χωρίς και τη δική μας συμβολή γενικότερα.
Όλοι είμαστε μέρος του προβλήματος
Πρώτοι και καλύτεροι είμαστε εμείς οι πολίτες – καταναλωτές:
Με τον υπερκαταναλωτισμό, τις ελίτικες τάσεις, τις κακές επιλογές, τον παρασιτισμό, το εύκολο κέρδος, άκριτα και χωρίς τέλος ζούμε σήμερα ο καθένας το δικό του Γολγοθά. 
Και σήμερα δεχόμαστε ό,τι μας σερβίρουν αδιαμαρτύρητα.
Δεχόμαστε ταυτόχρονα τα χαστούκια της καθημερινότητας και τα χάδια της πολιτικής εξουσίας, με τις ψεύτικες υποσχέσεις και εξαγγελίες.
Το σίγουρο είναι ότι κανένας από τους προστάτες μας.
  • Δεν θα μας πληρώσει την καθυστερούμενη δόση του δανείου μας
  • Κανένας δεν θα μας βοηθήσει για την έγκριση νέου δανείου
  • Κανένας δεν θα μας πληρώσει τους λογαριασμούς του ΟΤΕ και της ΔΕΗ.
  • Οι πολιτικοί διαμεσολαβητές χάθηκαν και
  • Οι απολύσεις πολλαπλασιάσθηκαν και τα βιογραφικά χάθηκαν από το φύσημα του βοριά.
Μέρος του προβλήματος αποτελούν και τα Μ.Μ.Ε.:
Η άνοιξη της ανεμπόδιστης επικοινωνίας δεν μας δικαίωσε. Το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου της ενημέρωσης και το πέρασμα στην άκρατη ιδιωτικοποίηση, μετέτρεψε τον έλεγχο της εξουσίας σε μια κακοστημένη συναλλαγή μαζί της, όπως αποτυπώνεται στις καθημερινές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων.
Τα αιτήματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, της γνώσης και της σκέψης, λοξοδρόμησαν και κατέληξαν σε παρακμή με τη συνειδητή συμμετοχή τους.
Η ανεξάρτητη ενημέρωση πλέον είναι έργο κάποιον ολίγων που υπηρετούν με φιλότιμο και τιμούν το επαγγελματικό τους καθήκον. Ζητούνται εθελοντές στον αγώνα εναντίον της διαστροφής κάθε σωστής προσπάθειας.
Μέρος του προβλήματος είναι το κράτος και το πολιτικό σύστημα:
Χωρίς διαφάνεια, με ρητορικές κορώνες αλλά με διαπλοκές, μετέτρεψαν την κοινωνία σε ένα στρατό ατόμων που εξαρτούσαν την επαγγελματική τους ύπαρξη, το παχυλό μεροκάματό τους και τις αργομισθίες στους από την πολιτική ελίτ με αντάλλαγμα την ψήφο τους.
Η λεηλασία του δημόσιου πλούτου ολοκληρώθηκε με τη σύμπραξη κράτους και ιδιωτών.
Οι κοινοτικές επιδοτήσεις με τον τρόπο και τα κριτήρια της χορήγησής τους οδήγησαν σε παραγωγικό μαρασμό τη βιομηχανία και τη γεωργία.
Οι αποταμιεύσεις των ανυποψίαστων ανθρώπων διοχετεύτηκαν σε φούσκες χρηματιστηριακών τίτλων.
Μέρος του προβλήματος αποτελεί και ο τραπεζικός τομέας:
Η υπερβολική χωρίς κριτήρια χρηματοδότηση από τις τράπεζες, κορεσμένων τομέων του εμπορίου, των υπηρεσιών γενικά, με επιδίωξη της αύξησης των εσόδων και του κέρδους, κατάφεραν τον σημερινό μαρασμό τους και το κλείσιμο των δραστηριοτήτων χιλιάδων επιχειρήσεων.
Ήδη οι συνέπειες της ύφεσης που πλήττει όλους τους κλάδους της οικονομίας πλήττει και τις ίδιες τις τράπεζες από τα αλόγιστα δάνεια στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τους εμπόρους.
Μέρος του προβλήματος αποτελούν και οι ασφαλιστικές εταιρείες:
Κάποιοι επώνυμοι που δραστηριοποιήθηκαν στον κλάδο αυτό, άφησαν ανασφάλιστους συνεπείς ασφαλισμένους τους, του κλάδου ζωής, αυτοκινήτου κ.λ.π και άφησαν άνεργους τους εργαζόμενους οι οποίοι επί πολλά χρόνια πάσχιζαν για την αύξηση των επιχειρηματικών εσόδων.
Μέρος του προβλήματος αποτελεί η απληστία των τζακιών:
Τα τελευταία χρόνια οι ίδιες επιχειρηματικές παρέες δραστηριοποιήθηκαν τυχοδιωκτικά και ταυτόχρονα στους πιο κάτω τομείς:
  • Στον τομέα της επικοινωνίας και ενημέρωσης με κανάλια και εφημερίδες
  • Στα δημόσια έργα
  • Στους εξοπλισμούς.
Επικουρούμενοι από μια πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ, οι οποίοι με το αζημίωτο συντηρούν την δημόσια εικόνα τους. 
Όμως όσα μέσα και να ελέγχεις ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Χωρίς διαφημίσεις από τη βίαιη ύφεση, την επιβληθείσα λιτότητα, την οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων, χωρίς κρατικές επενδύσεις, τα παρασιτικά επαγγέλματα και οι επιχειρηματίες δημιουργήματα του κράτους σήμανε το τέλος τους.
Καιρός είναι το κράτος, το πολιτικό σύστημα, τα Μ.Μ.Ε και οι εκφραστές τους, το τραπεζικό, το ασφαλιστικό και το επιχειρηματικό κατεστημένο να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους και τις ενέργειές τους, διότι πλέον δεν υπάρχει ανοχή από τους πένητες πολίτες, ας διαλέξουν άλλη χώρα για πατρίδα τους.
 
http://www.newinka.gr/consumer.php?version=gr&view=detail&id=454

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.




Τα ρίγη αβεβαιότητας κατακλύζουν την καθημερινότητα του πολίτη – καταναλωτή.
Καθημερινά επιβαρύνσεις, αυξήσεις και καμιά προοπτική για το μέλλον.
Είμαστε όλοι μπερδεμένοι και δεν γνωρίζουμε που οδηγούμαστε.
Διαπιστώνουμε την κατάργηση του κοινωνικού κράτους στην πράξη και έχουμε εξαγγελίες ανάπτυξης και αναβάθμισης τομέων στα λόγια.
Ο πανικός που μας διακατέχει λίγο έως πολύ είναι κακός σύμβουλος. 
Οι καταθέτες, όσοι απέμειναν, φοβούνται για τις καταθέσεις τους.
  • Κάποιοι στην απόγνωσή τους έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
  • Άλλοι τα αποσύρουν για να τα διασώσουν με το δικό τους τρόπο
  • Άλλοι τα κάνουν λίρες και τις έβαλαν σε θυρίδες.
  • Άλλοι τα μετέτρεψαν σε χρυσό που δεν χάνει την αξία του όπως λένε.
  • Άλλοι τα έθαψαν σε κήπους ή τα έκτισαν σε τοίχους
Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί καμία υπεύθυνη  φωνή δεν ακούγεται και κανένας μέχρι σήμερα δεν εμπνέει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Μήπως φταίει «το κακό μας το κεφάλι», γιατί όλα τα περιμένουμε από τους άλλους και εμείς αυτό που ξέρουμε να κάνουμε είναι να λοιδορούμε τους άλλους, λες και εμείς είμαστε αμέτοχοι για «τον κακό μας τον καιρό».
Όλοι ζητούν αλλά μόνο από τους άλλους.
Ζητείται από τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα:
  • Να εργάζονται διπλά χωρίς αντίστοιχες αμοιβές.
  • Να έχουν μερική απασχόληση με μειωμένες αποδοχές αλλά με απόδοση πλήρους απασχόλησης.
  • Να έχει ψυχολογία «νικητή» ενώ βλέπει να αυξάνεται η τάξη των ανέργων, όπου σε λίγο θα είναι και αυτός μέλος της.
Ζητείται από τους δημόσιους υπάλληλους:
  • Να αλλάξουν νοοτροπία δεκαετιών εν ονόματι του ρουσφετιού.
  • Να είναι παραγωγικοί χωρίς κανείς να τους εκπαιδεύει κα να τους ελέγχει.
  • Να λύνουν προβλήματα για τα οποία ισχύει η λαϊκή ρήση «μη θίγεται τα κακώς κείμενα».
Μήπως στο χώρο αυτό ποτέ δεν λειτούργησαν αξιοκρατικά κριτήρια αναβαθμίστηκαν «οι φτωχοί στο πνεύμα» και παραμερίσθηκαν οι ενεργοί και οι δραστήριοι.
Μήπως ρίχτηκαν στην πυρά αυτοί που δεν είχαν κομματική ταυτότητα. Και επειδή έχουμε υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, με άγνωστα κριτήρια επιλογής και πρόσληψής τους, φτάσαμε σήμερα στο σημείο για τον εξαγνισμό τους.
  • Να τους απειλούν με απολύσεις.
  • Να τους μειώνουν τις αποδοχές τους.
  • Να τους αυξάνουν τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότησή τους.
  • Να τους έχουν σε μια συνεχή αβεβαιότητα εάν στο τέλος κάθε μήνα το κράτος θα έχει χρήματα να τους πληρώσει τις μειωμένες αποδοχές τους.
  • Και όλα αυτά ως ποινή, επί δικαίων και αδίκων, για τα πολιτικά ρουσφέτια των θέσεων που κατέχουν και της δημόσιας προστασίας που απολαμβάνουν.
Ζητείται για τους συνταξιούχους τους απόμαχους της τρίτης ηλικίας :
  • Να διαβιούν σε συνεχή νηστεία σαρακοστής
  • Να δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μείωση της σύνταξής τους και την κατάργηση των ταμείων τους.
  • Να αισθάνονται την εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους, ανήμποροι τις περισσότερες φορές, δοκιμαζόμενοι από τη φτώχεια στο τέλος του βίου τους.
Αναρωτιόνται βέβαια τι έφταιξε αφού αυτοί ως ασφαλισμένοι πλήρωσαν κανονικά τις εισφορές τους για όλο τον εργασιακό τους βίο, ποιοι αετονύχηδες απομύζησαν τα έσοδα των ταμείων τους με τις πράξεις και τις ενέργειές τους, χωρίς ποτέ κάποιος να τιμωρηθεί, ενώ στου ίδιους επεβλήθηκαν οι μειώσεις που τους οδήγησαν και κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ζητείται από τον επιχειρηματικό κόσμο :
  • Να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας και τις αποδοχές των εργαζομένων
  • Να προβούν σε επενδύσεις με αβέβαιες αποδόσεις των χρημάτων τους
  • Να διασώσουν τις επιχειρήσεις τους αλλά με δυσβάσταχτους όρους φορολογίας.
Προβληματίζονται βέβαια και αναζητούν το κίνητρο που θα τους δώσει την ώθηση που να σχεδιάσουν και να προγραμματίσουν το μέλλον τους. Γιατί με τη μειωμένη ζήτηση των προϊόντων τους από την παρατεταμένη οικονομική κρίση, την μηδενική τους χρηματοδότηση εκ μέρους των τραπεζών και την επαχθή φορολογία τους τα πάντα παραμένον είτε σε αδράνεια είτε σε κλείσιμο των καταστημάτων τους.
Ζητείται από το κράτος να κάνει επενδύσεις :
  • Όμως αυτό το κράτος έχει πτωχεύσει γιατί το πτώχευσαν.
  • Όμως αυτό το κράτος δημιούργησε τους δικούς του επενδυτικούς   κανόνες με τα δικά του τζάκια.
  • Αυτό το κράτος χωρίς διαφανείς διαδικασίες, υπερτιμολόγησε έργα προς όφελος, όχι της κοινωνίας, αλλά υπέρ   των δικών της   παιδιών με το   αζημίωτο.
Τέτοιο κράτος – επιχειρηματίας να μας λείπει, δεν το έχουμε ανάγκη.
Ζητείται από ξένους επενδυτές να έρθουν στη χώρα μας και οι ίδιοι ρωτούν:
  • Μειώσατε το τέρας της γραφειοκρατίας που θα μας ταλαιπωρεί για χρόνια με τους κάθε ανευθυνοϋπεύθυνους, καρεκλοκένταυρους και με κάποιους περίεργους  εν ονόματι της πολιτιστικής κληρονομιάς;
  • Δημιουργήσατε κάποιο σταθερό πλαίσιο αρχών στο τυπολατρικό και μεταβαλλόμενο συνεχώς φορολογικό σύστημα;
  • Δημιουργήσατε τις χωροταξικές υποδομές εγκατάστασής μας;
  • Παρέχει διευκολύνσεις το οδικό και το θαλάσσιο δίχτυο μεταφορών της χώρας σας;
  • Και ενώ γνωρίζουμε όλες αυτές τις παθογένειες δεν κάνουμε τίποτα και περιμένουμε να βρέξει ο θεός επενδύσεις.
Ζητείται από τους συνδικαλιστές να είναι άξιοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, αλλά πως;
  • Mε το να είναι υποτακτικοί πολιτικών κομμάτων και της κάθε εξουσίας;
  • Με το να εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες;
  • Με τη μοναδική επιδίωξη, εκτός εξαιρέσεων, να αναρριχηθούν στην πολιτική εξουσία με την πρώτη ευκαιρία;
Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια ο συνδικαλισμός απετέλεσε τη βάση και το εφαλτήριο για την αναρρίχηση στην πολιτική εξουσία.
Προτρέπονται εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του Δημοσίου σε εθελουσία έξοδο χωρίς οι εξηγήσεις να είναι πειστικές και ρωτάμε;
  • Γιατί σε παραγωγική ηλικία προτρέπουμε εργαζομένους να συνταξιοδοτηθούν;
  • Γιατί να αυξήσουμε τον αριθμό των συνταξιούχων με επιβάρυνση των οικονομικών των ασφαλιστικών οργανισμών;
  • Γιατί να μειώσουμε τα έσοδα από τις εισφορές των Ασφαλιστικών Ταμείων;
  • Μήπως έχουμε έτοιμους τους αντικαταστάτες ρουσφέτια των πολιτικών;
Οι οικονομίες στις ΔΕΚΟ επιτυγχάνονται με οργάνωση των υπηρεσιών, κανονισμούς λειτουργίας, υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων και έλεγχο στη πράξη για την επίτευξη του θετικού αποτελέσματος.
Ζητείται από τους πολιτικούς μας εξεύρεση λύσεων:
Ποια λύση προβλημάτων να βρουν αυτοί που επί δεκαετίες επιμελώς τα δημιούργησαν.
  • Ποια λύση να βρουν στην διόγκωση του δημόσιου τομέα
  • Ποια λύση να βρουν στην κατασπατάληση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων.
  • Ποια λύση να βρουν αυτοί που δημιούργησα τις στρατιές των ανέργων.
  • Ποια λύση να βρουν αυτοί που μείωσαν μισθούς και συντάξεις.
  • Ποια λύση να βρουν αυτοί που σπατάλησαν σε αλόγιστες δαπάνες τα χρήματα του Έλληνα πολίτη.
  • Ποια λύση να βρουν αυτοί που κακώς διαχειρίσθηκαν τα λαμβανόμενα δάνεια από τους δανειστές της χώρας υποθηκεύοντας το μέλλον της.
Το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι η  κομματική τους επιβίωση, το πολιτικό κόστος και η εξουσία.
Όμως και ολόκληρος ο Ελληνικός λαός δεν είναι αμέτοχος αυτής της κατάντιας, γιατί και ο ίδιος ανέχθηκε και εξέθρεψε τέτοιες καταστάσεις.
Είναι συμμέτοχος, διότι οι πολιτικοί είναι μια προέκταση του εαυτού μας, μια ακτινογραφία των επιθυμιών μας και των ενεργειών της καθημερινότητάς μας. 
Μη ζητάμε τη λύση από τους Ευρωπαίους συνεταίρους μας, αυτοί έχουν τις δικές τους αρχές, τα δικά τους συμφέρονται και τα δικά τους προβλήματα.
Τη λύση θα πρέπει να τη βρούμε μόνοι μας, αναθεωρώντας τις στάσεις στη ζωή μας, με αυτοέλεγχο, με τις αξίες που μας ταιριάζουν, χωρίς κομματικές ετικέτες και παραφιλολογίες.
Μακάρι να αντέξουμε για να δούμε άσπρες ημέρες.

Πηγή : http://www.newinka.gr/index.php?version=gr