Κάπου έχουμε χάσει το μέτρο. Το κράτος δείχνει ανήμπορο να
εφαρμόσει τους κανόνες ενός αξιόπιστου διαχειριστή των εσόδων και των δαπανών
της χώρας μας, προστατεύοντας την περιουσία των πολιτών μέσα στην ελληνική
επικράτεια.
Έχουμε χάσει το λογαριασμό από τις μειώσεις μισθών,
συντάξεων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Επί ένα χρόνο ακροβατούμε ανάμεσα σε λεκτικούς αφορισμούς «του
σπάταλου Δημοσίου» σε ρητορικές φράσεις «τα λεφτά τα φάγαμε μαζί», «για
στρατιές αντιπαραγωγικών υπαλλήλων» και πάει λέγοντας ότι «η χώρα μας έχει
χρεοκοπήσει, πάμε για πτώχευση, βουλιάζουμε, θα μας αποβάλλουν από την
Ευρωπαϊκή Ένωση και θα γυρίσουμε στη δραχμή».
Συντηρείται ένας
διάλογος κινδυνολογίας, που δεν καταλαβαίνει κανείς τι επιδιώκεται.
Οι βαρύγδουπες προσεγγίσεις και εξαγγελίες έχουν πάψει να
είναι πειστικές και καταλήγουμε στο ότι οι υπερβολές ποτέ δεν ωφελούν και
ειδικά τη χώρα μας.
Το βέβαιο είναι ότι διαιωνίζεται το καθεστώς ανικανότητας
αυτών που διοικούν τη χώρα μας και ειδικά του πολιτικού μας συστήματος το οποίο
συντηρεί χρόνια τώρα την αδράνεια και την ατιμωρησία.
Κάθε μέρα ανακυκλώνονται οι ίδιες μεθοδολογίες και το ίδιο
ήθος της εξουσίας το οποίο δεν αποτελεί παράδειγμα για κανέναν.
Και ενώ όλα αυτά τα τραγελαφικά συμβαίνουν, διερωτάται κάθε καλόπιστος,
ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Στην Eυρωπαϊκή Ένωση κανένα κράτος –μέλος δεν κινδυνεύει με
αποβολή, με πτώχευση ή με διασυρμό. Τέτοιες διαδικασίες δεν προβλέπονται. Ακόμη και αν υπήρχαν, κανένας
δεν θα διακινδύνευε της συνέπειες μια τέτοιας αποβολής.
Είναι γεγονός ότι τα έσοδα του κράτους δεν μπορούν να
αντιμετωπίσουν τις πάγιες δαπάνες του και να εξυπηρετήσουν τις τοκοχρεολυτικές
δόσεις του μεγάλου δανεισμού μας.
Τα μέτρα όμως που πάρθηκαν όπως:
- Η μείωση των μισθών του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα γενικά επί δικαίων και αδίκων, αποτελεί πλέον καταστροφικό μέτρο για τη ρευστότητα της αγοράς.
- Η φορολογία των γονικών παροχών και η φορολογία της μικρής και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας λόγω κατοχής
δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το δημόσιο χρέος, διότι θα
πρέπει και τα νοικοκυριά να έχουν την οικονομική δυνατότητα της εκταμίευσης των
αντίστοιχων ποσών.
Δυστυχώς οι διαχειριστές των οικονομικών του κράτους
αποδείχθηκαν κατώτεροι της εμπιστοσύνης μας.
Και ενώ τα ποσά των δανεισμών θα έπρεπε να επενδύονται σε
τομείς και δραστηριότητες που παράγουν πλούτο, σπαταλήθηκαν σε καταναλωτικές
δαπάνες και σε υπερτιμολογημένα ολυμπιακά και λοιπά έργα, και φθάσαμε στο
σημείο να δανειζόμαστε για την εξυπηρέτηση παλαιών δανείων και βέβαιη είναι η
πρόβλεψη ότι ο δανεισμός για να πληρώνονται δάνεια είναι μεγάλου κόστους και θα
αυξάνει το δημόσιο χρέος αντί να το μειώνει.
Στη χώρα μας επικρατεί μια κατάσταση αβεβαιότητας χωρίς
ενδείξεις του χρόνου εξόδου από την
κρίση. Κανείς δεν εμφανίζεται να μας παροτρύνει σε δράσεις παραγωγικές οι οποίες
θα δώσουν τη δυνατότητα να βγει η χώρα από την κρίση.
Με παλαιοκομματικές και ξεπερασμένες μεθόδους οι
επαγγελματίες πολιτικοί με τη βοήθεια τα ΜΜΕ στήνουν σενάρια και προετοιμάζουν
το έδαφος για την αποδοχή των πιο σκληρών μέτρων από την κοινωνία.
Κανένας δεν δίνει λύσεις
- Για την εξασφάλιση της ρευστότητας της αγοράς
- Για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος χωρίς νέο δανεισμό.
Χωρίς ρευστότητα η
αγορά πλέον εξαφανίζεται:
- Δεν διατηρούνται οι θέσεις εργασίας
- Αδυνατεί να πληρώσει τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές
- Απέχει από τη διενέργεια επενδύσεων που θα βελτιώσουν την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα.
Η επιβολή της λιτότητας όπως την αντιλαμβάνονται ορισμένοι
είναι καταστροφική, διότι όταν η οικονομία της αγοράς δεν είναι σε καλό
επίπεδο, τότε το επόμενο βήμα είναι η ανεργία και η εξαθλίωση των ανέργων.
Κρίμα στην προτροπή του παππού μου για τα καλά της
αποταμίευσης και την αποφυγή των περιττών δαπανών και για τις συνέπειες της μη
καλής διαχείρισης των εσόδων μου.
Τι περιμένετε από ένα σπάταλο κράτος που μόνο μηνύματα
σπατάλης μπορεί να δώσει, αφού αυτό πρώτο δείχνει το παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου