AΝΕΠΑΡΚΕΙΣ KAI MOIΡΑΙΟΙ

Για να είναι κάποιος πολιτικός δημοφιλής στη χώρα του και να απολαμβάνει εκτίμησης θα πρέπει να διαθέτει ικανότητες που να ξεχωρίζουν των υπολοίπων και περισσότερο να διατηρεί τη διαύγεια ενός καθαρού μυαλού.

Ο σημερινός ηγέτης πρέπει, εκτός των άλλων, να αποτελεί προσωπικότητα για να ηγείται της χώρας του, να χειρίζεται επαρκώς τα εσωτερικά τα διεθνή και γενικά τα εθνικά θέματα και να μην είναι αποκομμένος από τη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα.

Δυστυχώς η πολιτική και η επιβίωση των δικών της παιδιών δεν συμμερίζονται και δεν μοιράζονται την οικονομική κρίση του λαού.

Αυτό που τους απασχολεί είναι πως θα σου πλασάρουν το πικρό για γλυκό, πως θα σου σερβίρουν «το τίποτα» με ωραίο περιτύλιγμα.

Μας παρουσίασαν το εργατικό και συνταξιοδοτικό νομοθέτημα που αποτελεί τερατούργημα, ως έργο πρόνοιας και επιβίωσης.

Οι «ιθαγενείς» όμως ως πότε θα παραμένουν σιωπηλοί, πολλά έχουν μαζευτεί και κάποια στιγμή θα λειτουργήσουν όλα σωρευτικά και τότε ούτε οι Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, ούτε η αγάπη, ούτε η αλληλεγγύη, ούτε η συμφιλίωση, ούτε η υπομονή, ούτε η καρτερία, ούτε η συναίνεση θα σώσουν τους σωτήρες μας.

Η καραμέλα της συναίνεσης ή της ανοχής του λαού για τα δυσβάσταχτα βάρη έχουν όρια.

Η δημιουργία κλίματος συναίνεσης και διαλόγου προϋποθέτουν σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι νομοθετήματα που παραπέμπουν στον μεσαίωνα. Συναίνεση σημαίνει καταγραμμένη συμφωνία σε συγκεκριμένα προβλήματα και όχι λευκή επιταγή στα πάντα που αφορούν τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας και μάλιστα από ανίκανους διαχειριστές.

Η υποκρισία αποτελεί την μητέρα της μιζέριας και επιβράβευση της ανέξοδης και ατιμώρητης πολιτικής.

Η δίκαιη αγανάκτηση των ξεγελασμένων δεν τιμώρησε κανέναν, ούτε και εκείνους που συστηματικά του απέκρυπταν την πραγματικότητα.

Ζούμε μια πολλαπλή πραγματικότητα εδώ και αρκετό καιρό όπου διάφορες επιλογές που λαμβάνονται από τους πολιτικούς μας, φαίνεται να λειτουργούν σε επίπεδο αμνησίας των όσων έλεγαν στο πρόσφατο παρελθόν.

Εμφανίζονται κάθε φορά να βρίσκονται σε μια καινούργια δική τους πραγματικότητα με διαφορετικό παρελθόν.

Η πολιτική λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, διότι καταστρέφει κάθε δραστηριότητα.

Η δημοκρατική υπευθυνότητα, η καλή και δημοκρατική διακυβέρνηση, μια υπεύθυνη πολιτική ισότητας και μια υπεύθυνη πολιτική διαφάνειας μπορούν να δώσουν ελπίδα για φως στο μέλλον.

Η ανάγκη διαφύλαξης του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής δικαιοσύνης αποτελεί το πρώτο μέλημα.

Το να διασώζουμε τις τράπεζες εις βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνο οικονομικά μη βιώσιμο , αλλά είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο.

Βρισκόμαστε στη σκοτεινή πλευρά οποιασδήποτε αναπτυξιακής διαδικασίας.

Μια πληγωμένη χώρα με χρέη και ελλείμματα που τρομοκρατούν και μηχανισμούς σταθερότητας που παραπλανούν, με προβλήματα ρευστότητας, με χωρίς σχέδια και πλάνα βιωσιμότητας, οδηγείται σε μαρασμό.

Ο μηχανισμός νοσεί σε όλες τις συνιστώσες του όταν ισοπεδώνει τους πάντες δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς.

Η καταπολέμηση της φτώχειας και ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελεί απελπιστικό κοινωνικό φαινόμενο στη χώρα μας.

Αν και η αγάπη για την δουλειά μας, η ενεργητικότητα, η σεμνότητα αποτελούν σπάνιες αξίες που ταυτίζονται με την ελληνική ιδιοσυγκρασία, η σκληρή πραγματικότητα θα τα αλλάξει όλα προ το χειρότερο.

Καλά είναι τα μεγάλα λόγια το θέμα είναι τι γίνεται στην πράξη.

Η κοινωνία σήμερα βράζει σιωπηλά, θέλει όμως να μάθει σε αυτά που της ζητούν τι της δίνουν για να προγραμματίσει το αύριο.

Το ζητούμενο είναι ποιος θα βάλει «πλάτη» για το μέλλον μας.

Μόνο ο φτωχός λαός τραβάει το κάρο στην ανηφόρα και απουσιάζουν οι έχοντες και κατέχοντες, οι ανεπαρκείς και μοιραίοι.

ΠΗΓΗ : http://www.newinka.gr/consumer.php?version=gr&view=detail&id=422